Το έργο του Ντελέζ δεν είναι μόνο μια φιλοσοφική μελέτη για τον κινηματογράφο, αλλά, κατά κάποιον τρόπο, και μια κινηματογραφικής ματιάς σπουδή στη φιλοσοφία. Η καινοτομία του ως φιλοσοφικού έργου συνίσταται στην αντίληψη του Ντελέζ ότι η φιλοσοφία δεν είναι μια αντανάκλαση κάποιου πράγματος, αλλά παραγωγή εννοιών-εικόνων που μπορούν να κατανοηθούν με τους δικούς τους όρους. Ως μελέτη του κινηματογράφου, η δουλειά του Ντελέζ χαρακτηρίζεται από τη φιλοσοφική και κριτική εξέταση των εννοιών και των εικόνων που από την πλευρά του παράγει το κινηματογραφικό φιλμ.Ο κινηματογράφος, για τον Ντελέζ, δεν είναι μια γλώσσα που απαιτεί ερμηνεία, αναζήτηση κρυφών νοημάτων. Μπορεί να εννοηθεί ως μια σύνθεση από προλεκτικά σημεία και εικόνες. Με αυτή του την προσέγγιση ο Ντελέζ προσφέρει μια θεώρηση που αποτελεί ισχυρή εναλλακτική λύση απέναντι στις κυρίαρχες μέχρι σήμερα ψυχαναλυτικές και σημειολογικές θεωρίες για τον κινηματογράφο. Στηριζόμενος στις θέσεις του Μπερξόν για την αντίληψη και στην ταξινόμηση του Πιρς σχετικά με τις εικόνες και τα σημεία, ο Ντελέζ δημιουργεί μια νέα θεωρία για την εικόνα, την οποία εφαρμόζει σε παραδείγματα από το έργο διαφορετικών σκηνοθετών, όπως ο Γκρίφιθ, ο Αϊζενστάιν, ο Παζολίνι, ο Ρομέρ, ο Μπρεσόν, ο Ντράγερ, ο Στόχαϊμ, ο Μπουνιουέλ κ.ά. Καθώς θεωρεί ότι η κίνηση είναι το πρωταρχικό χαρακτηριστικό του κινηματογράφου κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, αφιερώνει τον πρώτο τόμο του δίτομου έργου του για τον κινηματογράφο σε αυτή τη σκοπιά του φιλμ.

Το βιβλίο διερευνά τις διασυνδέσεις μουσείων και Ιστορίας, στο πλαίσιο των πολλαπλών χρήσεων της ιστορίας στο δημόσιο χώρο, και αναλύει τις επιπτώσεις της εκπαιδευτικής διάστασης των μουσείων στη διαμόρφωση ιστορικής, κυρίως, παιδείας και αντίστοιχων ιστορικών αντιλήψεων και συμπεριφορών. Παραπέμπει σε σύγχρονα μουσειολογικά ζητήματα, σε ζητήματα που αφορούν τη θεωρία του υλικού πολιτισμού, τις πολλαπλές δημόσιες χρήσεις της Ιστορίας, τις σχέσεις μνήμης και Ιστορίας, την προφορική ιστορία και, γενικότερα, τη δόμηση, έκθεση, ανάγνωση και ερμηνεία διάφορων τύπων ιστοριών καθώς και τη σχέση που έχουν ή μπορεί να έχουν με την Ιστορία ως πειθαρχία και ειδικό επιστημονικό τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ξεχωριστή μαρτυρία: είναι η πρώτη και μοναδική συνάντηση μεταξύ του ιδρυτή της γενετικής επιστημολογίας (ευρύτερα γνωστής ως αναπτυξιακής ψυχολογίας) και του ιδρυτή της γενετικής γλωσσολογίας, δύο συστημάτων που ενέπνευσαν αναρίθμητα επιστημονικά έργα. Ο Ζαν Πιαζέ και ο Νόαμ Τσόμσκι συζητούν τις κοινές βάσεις των δύο θεωριών καθώς και τις διαφορές τους. Από τη διακριτή σκοπιά αφενός της νόησης και αφετέρου της γλώσσας ελέγχουν κριτικά εμπειρικές θεωρίες της γνώσης, συμπεριφοριστικές συλλήψεις της ανθρώπινης δραστηριότητας, καθώς και αντιλήψεις για την προέλευση των ιδεών, της εμπειρίας και των δομών της σκέψης.

Δεύτερη ετήσια τιμητική διάλεξη προς τιμήν του νίκου Πουλαντζά (2008)

Πρώτη ετήσια διάλεξη προς τιμήν του Νίκου Πουλαντζά (2007)

Το αντικείμενο της μελέτης είναι η διαχρονική (1996-2007) συγκριτική ανάλυση και ανάλυση της γεωγραφικής κατανομής της ψήφου στα κόμματα, η διερεύνηση της σταθερότητας της εκλογικής τους φυσιογνωμίας, καθώς και οι επερχόμενες σχέσεις του κομματικού ανταγωνισμού, στην Α εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης. Το πρωτογενές υλικό στο οποίο βασίζεται η μελέτη, είναι τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών της περιόδου 1996-2007, στην Α Θεσσαλονίκης σε επίπεδο εκλογικών τμημάτων. Για την καλύτερη μελέτη του φαινομένου και δοθέντος ότι ο αριθμός των εκλογικών τμημάτων καθώς και τα όρια των εκλογικών ενοριών μεταβάλλονται σχεδόν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, τα αποτελέσματα αυτά παρουσιάζονται μετά την αθροιστική τους αναγωγή, σε επίπεδο Δήμων και Διαμερισμάτων του κεντρικού Δήμου Θεσσαλονίκης. Για την όσο το δυνατόν πληρέστερη προσέγγιση του αντικειμένου, χρησιμοποιούνται διάφοροι στατιστικοί δείκτες, καθένας από τους οποίους «φωτίζει» κάποια όψη του φαινομένου και συμβάλλει στη διερεύνησή του.

Η παρούσα μελέτη εξετάζει τη δυναμική της τηλεοπτικής πολιτικής διαφήμισης και τη σχέση που αυτή έχει διαμορφώσει με τους ηλικιακά νέους ψηφοφόρους. Βασικό ερευνητικό ερώτημα αποτελεί η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι νέοι αντιλαμβάνονται την τηλεοπτική πολιτική διαφήμιση. Η συγγραφέας εξετάζει τις αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί τόσο στο επικοινωνιακό πεδίο και κατά συνέπεια το μετασχηματισμό που υπέστη η πολιτική επικοινωνία με σκοπό να προσαρμοστεί στις ανάγκες μιας τηλεοπτικής εποχής. Στο πλαίσιο αυτό διερευνάται η μορφολογία των τηλεοπτικών πολιτικών διαφημίσεων και από το υλικό της ποιοτικής έρευνας που διεξήχθη παρουσιάζονται οι αισθητικές προσεγγίσεις των νέων όσο και οι επί της ουσίας επικοινωνιακές τους προτάσεις. Η εικόνα που περιγράφεται από τους νέους χαρτογραφεί το σύγχρονο επικοινωνιακό πεδίο. Η αξιολόγηση του υλικού που προκύπτει από τα παραπάνω διαμορφώνει καινούργιους ορίζοντες στον τομέα της πολιτικής επικοινωνίας, οι οποίοι θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών και κατά συνέπεια της δημοκρατίας. Η μελέτη αυτή δεν στοχεύει απλά σε μια περιγραφή της τηλεοπτικής πολιτικής επικοινωνίας, αλλά και στον εντοπισμό του τρόπου μετεξέλιξής της καθώς και στην αναζήτηση νέων πρακτικών ουσιαστικότερης επικοινωνίας με τους πολίτες. Άλλωστε, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Δ. Τσάτσος «Η επιστημονική σκέψη δεν είναι μόνο θεωρία. Όταν προτείνεται δημόσια, γίνεται πράξη. για αυτό και η επιστήμη είναι μορφή αγώνα».

Η παρούσα μελέτη χαρακτηρίζεται από μια ιδιαιτερότητα σε σχέση με το μεγαλύτερο μέρος της ερευνητικής παραγωγής που αφορά το έργο του Μπερκ Ο συγγραφέας του επιλέγει να μην ασχοληθεί με το αντεπαναστατικό έργο του Μπερκ και τους Στοχασμούς για την Επανάσταση στη Γαλλία, αλλά να επικεντρώσει την ανάλυσή του αποκλειστικά σε ό,τι περιγράφεται ως το πρώιμο έργο του – στο οποίο περιλαμβάνονται στο αισθητικό και το ανολοκλήρωτο ιστορικό του έργο. Αυτή η επιλογή μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα την πιο ώριμη σκέψη του Μπερκ Αναδεικνύει επίσης παραγνωρισμένες πτυχές του έργου του, που ενίοτε μάλιστα ανατρέπουν την παραδοσιακή εικόνα που έχουμε για τον Μπερκ όπως για παράδειγμα η εικόνα του για την γενέτειρά του την Ιρλανδία.

Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να διερευνήσει τους εννοιολογικούς μετασχηματισμούς της ιδέας του χώρου κατά την διάρκεια του 20ού αιώνα, μέσα από ένα διεπιστημονικό πρίσμα μελέτης. Η διερεύνηση αυτή φανερώνει πως η κατανόηση, η ερμηνεία και η νοηματοδότηση της ιδέας του χώρου στον 20ό αιώνα από διακριτές επιστημονικές περιοχές ακολούθησε πολλαπλές πορείες, ρήξεις, συγκλίσεις και μεταμορφώσεις. Η ανάγνωση επιλεγμένων ιδεών του χώρου στον 20ό αιώνα, όπως συγκροτήθηκαν κυρίως στα πεδία της αρχιτεκτονικής, της τέχνης, των κοινωνικών επιστημών και της φιλοσοφίας, οδηγεί σε διαπιστώσεις ως προς την εννοιολογική καταγωγή τους, η οποία καλύπτει την περίοδο από τον 17ο έως το 19ο αιώνα. Παράλληλα με την τυπολογική σχηματοποίηση βασικών κατηγοριών, εννοιών και ιδεών του χώρου, επιχειρείται η ταυτόχρονη ανάλυση των αλληλεπιδράσεων και των συσχετισμών ανάμεσά τους, με στόχο την ανάδειξη της σημασίας τους για τη σύγχρονη εποχή. Υποστηρίζεται πώς η παραπάνω μελέτη μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για έναν διεπιστημονικό διάλογο ανάμεσα στην αρχιτεκτονική, την τέχνη, τις κοινωνικές επιστήμες και την φιλοσοφία, ο οποίος θα εμπλουτίσει τις εννοιολογικές παραμέτρους κατανόησης, ερμηνείας και σχεδιασμού του πραγματικού χώρου ζωής στις απαρχές του 21ου αιώνα.

Η Μπάτλερ, μια από τις πλέον εξέχουσες φυσιογνωμίες κριτικής σκέψης σήμερα, αναπτύσσει σε αυτό το βιβλίο μια βαθιά και φιλοσοφικά ευαίσθητη προβληματική σχετικά με τις ΗΠΑ μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου. Θέμα της, το ευάλωτο, το τρωτό, ό,τι υπόκειται στον κίνδυνο τραυματισμού, και από την άλλη η επιθετικότητα, η βία, ο θυμός –άμεσες και έμμεσες συνέπειες των γεγονότων και των πολιτικών παρεμβάσεων που άλλαξαν την εικόνα του δυτικού κόσμου, και ειδικά των Ηνωμένων Πολιτειών, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα. Βασικό της μέλημα είναι η διατήρηση και η θεμελίωση του οράματος ενός κόσμου χωρίς βία, καθώς και η ενίσχυση των δεσμών αλληλεγγύης που συγκροτούν πολιτικές κοινότητες. Το βιβλίο Ευάλωτη ζωή προσεγγίζει ζωές αξιοθρήνητες, βίους άδικους ή ακατανόητους, βιογραφίες ενός πολύμορφου και αντιφατικού σήμερα. Διερωτάται για τη σύγχρονη σημασία της κυριαρχίας και της αξιοπρέπειας σε συνθήκες Γκουαντάναμο. Επιχειρηματολογεί υπέρ του Λόγου και της διανόησης σε μια εποχή επιθετικής αμφισβήτησής τους. Πρόκειται για μια αναπάντεχα συνεπή κριτική ματιά, που μας επιτρέπει να δούμε με άλλα μάτια το κοινότοπο της περιρρέουσας αγριότητας.