Το αντικείμενο της μελέτης είναι η διαχρονική (1996-2007) συγκριτική ανάλυση και ανάλυση της γεωγραφικής κατανομής της ψήφου στα κόμματα, η διερεύνηση της σταθερότητας της εκλογικής τους φυσιογνωμίας, καθώς και οι επερχόμενες σχέσεις του κομματικού ανταγωνισμού, στην Α εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης. Το πρωτογενές υλικό στο οποίο βασίζεται η μελέτη, είναι τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών της περιόδου 1996-2007, στην Α Θεσσαλονίκης σε επίπεδο εκλογικών τμημάτων. Για την καλύτερη μελέτη του φαινομένου και δοθέντος ότι ο αριθμός των εκλογικών τμημάτων καθώς και τα όρια των εκλογικών ενοριών μεταβάλλονται σχεδόν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, τα αποτελέσματα αυτά παρουσιάζονται μετά την αθροιστική τους αναγωγή, σε επίπεδο Δήμων και Διαμερισμάτων του κεντρικού Δήμου Θεσσαλονίκης. Για την όσο το δυνατόν πληρέστερη προσέγγιση του αντικειμένου, χρησιμοποιούνται διάφοροι στατιστικοί δείκτες, καθένας από τους οποίους «φωτίζει» κάποια όψη του φαινομένου και συμβάλλει στη διερεύνησή του.

Η παρούσα μελέτη εξετάζει τη δυναμική της τηλεοπτικής πολιτικής διαφήμισης και τη σχέση που αυτή έχει διαμορφώσει με τους ηλικιακά νέους ψηφοφόρους. Βασικό ερευνητικό ερώτημα αποτελεί η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι νέοι αντιλαμβάνονται την τηλεοπτική πολιτική διαφήμιση. Η συγγραφέας εξετάζει τις αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί τόσο στο επικοινωνιακό πεδίο και κατά συνέπεια το μετασχηματισμό που υπέστη η πολιτική επικοινωνία με σκοπό να προσαρμοστεί στις ανάγκες μιας τηλεοπτικής εποχής. Στο πλαίσιο αυτό διερευνάται η μορφολογία των τηλεοπτικών πολιτικών διαφημίσεων και από το υλικό της ποιοτικής έρευνας που διεξήχθη παρουσιάζονται οι αισθητικές προσεγγίσεις των νέων όσο και οι επί της ουσίας επικοινωνιακές τους προτάσεις. Η εικόνα που περιγράφεται από τους νέους χαρτογραφεί το σύγχρονο επικοινωνιακό πεδίο. Η αξιολόγηση του υλικού που προκύπτει από τα παραπάνω διαμορφώνει καινούργιους ορίζοντες στον τομέα της πολιτικής επικοινωνίας, οι οποίοι θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών και κατά συνέπεια της δημοκρατίας. Η μελέτη αυτή δεν στοχεύει απλά σε μια περιγραφή της τηλεοπτικής πολιτικής επικοινωνίας, αλλά και στον εντοπισμό του τρόπου μετεξέλιξής της καθώς και στην αναζήτηση νέων πρακτικών ουσιαστικότερης επικοινωνίας με τους πολίτες. Άλλωστε, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Δ. Τσάτσος «Η επιστημονική σκέψη δεν είναι μόνο θεωρία. Όταν προτείνεται δημόσια, γίνεται πράξη. για αυτό και η επιστήμη είναι μορφή αγώνα».

Η παρούσα μελέτη χαρακτηρίζεται από μια ιδιαιτερότητα σε σχέση με το μεγαλύτερο μέρος της ερευνητικής παραγωγής που αφορά το έργο του Μπερκ Ο συγγραφέας του επιλέγει να μην ασχοληθεί με το αντεπαναστατικό έργο του Μπερκ και τους Στοχασμούς για την Επανάσταση στη Γαλλία, αλλά να επικεντρώσει την ανάλυσή του αποκλειστικά σε ό,τι περιγράφεται ως το πρώιμο έργο του – στο οποίο περιλαμβάνονται στο αισθητικό και το ανολοκλήρωτο ιστορικό του έργο. Αυτή η επιλογή μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα την πιο ώριμη σκέψη του Μπερκ Αναδεικνύει επίσης παραγνωρισμένες πτυχές του έργου του, που ενίοτε μάλιστα ανατρέπουν την παραδοσιακή εικόνα που έχουμε για τον Μπερκ όπως για παράδειγμα η εικόνα του για την γενέτειρά του την Ιρλανδία.

Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να διερευνήσει τους εννοιολογικούς μετασχηματισμούς της ιδέας του χώρου κατά την διάρκεια του 20ού αιώνα, μέσα από ένα διεπιστημονικό πρίσμα μελέτης. Η διερεύνηση αυτή φανερώνει πως η κατανόηση, η ερμηνεία και η νοηματοδότηση της ιδέας του χώρου στον 20ό αιώνα από διακριτές επιστημονικές περιοχές ακολούθησε πολλαπλές πορείες, ρήξεις, συγκλίσεις και μεταμορφώσεις. Η ανάγνωση επιλεγμένων ιδεών του χώρου στον 20ό αιώνα, όπως συγκροτήθηκαν κυρίως στα πεδία της αρχιτεκτονικής, της τέχνης, των κοινωνικών επιστημών και της φιλοσοφίας, οδηγεί σε διαπιστώσεις ως προς την εννοιολογική καταγωγή τους, η οποία καλύπτει την περίοδο από τον 17ο έως το 19ο αιώνα. Παράλληλα με την τυπολογική σχηματοποίηση βασικών κατηγοριών, εννοιών και ιδεών του χώρου, επιχειρείται η ταυτόχρονη ανάλυση των αλληλεπιδράσεων και των συσχετισμών ανάμεσά τους, με στόχο την ανάδειξη της σημασίας τους για τη σύγχρονη εποχή. Υποστηρίζεται πώς η παραπάνω μελέτη μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για έναν διεπιστημονικό διάλογο ανάμεσα στην αρχιτεκτονική, την τέχνη, τις κοινωνικές επιστήμες και την φιλοσοφία, ο οποίος θα εμπλουτίσει τις εννοιολογικές παραμέτρους κατανόησης, ερμηνείας και σχεδιασμού του πραγματικού χώρου ζωής στις απαρχές του 21ου αιώνα.

Η Μπάτλερ, μια από τις πλέον εξέχουσες φυσιογνωμίες κριτικής σκέψης σήμερα, αναπτύσσει σε αυτό το βιβλίο μια βαθιά και φιλοσοφικά ευαίσθητη προβληματική σχετικά με τις ΗΠΑ μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου. Θέμα της, το ευάλωτο, το τρωτό, ό,τι υπόκειται στον κίνδυνο τραυματισμού, και από την άλλη η επιθετικότητα, η βία, ο θυμός –άμεσες και έμμεσες συνέπειες των γεγονότων και των πολιτικών παρεμβάσεων που άλλαξαν την εικόνα του δυτικού κόσμου, και ειδικά των Ηνωμένων Πολιτειών, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα. Βασικό της μέλημα είναι η διατήρηση και η θεμελίωση του οράματος ενός κόσμου χωρίς βία, καθώς και η ενίσχυση των δεσμών αλληλεγγύης που συγκροτούν πολιτικές κοινότητες. Το βιβλίο Ευάλωτη ζωή προσεγγίζει ζωές αξιοθρήνητες, βίους άδικους ή ακατανόητους, βιογραφίες ενός πολύμορφου και αντιφατικού σήμερα. Διερωτάται για τη σύγχρονη σημασία της κυριαρχίας και της αξιοπρέπειας σε συνθήκες Γκουαντάναμο. Επιχειρηματολογεί υπέρ του Λόγου και της διανόησης σε μια εποχή επιθετικής αμφισβήτησής τους. Πρόκειται για μια αναπάντεχα συνεπή κριτική ματιά, που μας επιτρέπει να δούμε με άλλα μάτια το κοινότοπο της περιρρέουσας αγριότητας.

Τα κείμενα αυτού του τόμου επιχειρούν να μελετήσουν το θάνατο, τη θνητότητα και τη διαχείρισή τους με κοινωνικούς και πολιτικούς όρους. Στέκονται κριτικά στις τάσεις φυσικοποίησης των αιτίων και των συνθηκών θανάτου, στις κυρίαρχες αφηγήσεις και διαδικασίες που νομιμοποιούν πρακτικές εξόντωσης των επικίνδυνων Άλλων και διερευνούν τις πολιτικές προϋποθέσεις και ιεραρχίες με βάση τις οποίες οι έννοιες της ανθρώπινης ζωής και του ανθρώπινου θανάτου επιδέχονται διαφορετικές αξιολογήσεις. Ακόμη επιχειρούν να φέρουν στο προσκήνιο την ανατρεπτική δυναμική του απειλούμενου ή νεκρού σώματος, αμφισβητώντας έτσι το δεδομένο της συμμόρφωσής του σε επιβεβλημένες κανονικότητες και σημασιοδοτήσεις.

Η Τιτίκα Σάλλα, η οποία διδάσκει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, πραγματεύεται τις μορφές και το περιεχόμενο της εικαστικής διαπαιδαγώγησης, χαρτογραφώντας την ιστορική πορεία και εξέλιξη των καλλιτεχνικών μαθημάτων στα διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα. Παρουσιάζει τις εκπαιδευτικές πρακτικές που εφαρμόστηκαν, αλλά και τις θεωρητικές θέσεις που τις στήριξαν, έως τη συγκρότησή τους στα σύγχρονα μοντέλα της διδακτικής της τέχνης, σε Ευρώπη και Αμερική. Σχολιάζει τις ανάγκες που ανέδειξαν τα διαφορετικά συστήματα εικαστικής εκπαίδευσης και τη θέση των καλλιτεχνικών μαθημάτων στο συνολικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα.Σε ξεχωριστό κεφάλαιο παρουσιάζεται η ιστορία και η τωρινή εικόνα της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, έτσι ώστε ο αναγνώστης να αποκομίζει μια συνδυαστική, ολοκληρωμένη αντίληψη του καθεστώτος της εικαστικής παιδείας στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Το 1818, ο Ζοζέφ Ζακοτό, ένας εξόριστος Γάλλος δάσκαλος στο Πανεπιστήμιο της Λουβέν, ανακάλυψε μια αντισυμβατική μέθοδο διδασκαλίας που έσπειρε τον πανικό στη μορφωμένη Ευρώπη. Μη γνωρίζοντας φλαμανδικά, ο Ζακοτό κατάφερε να διδάξει γαλλικά σε Φλαμανδούς μαθητές που δεν γνώριζαν γαλλικά. Η γνώση, συμπέρανε ο Ζακοτό, δεν είναι απαραίτητη στη διδασκαλία, ούτε η εξήγηση απαραίτητη στη μάθηση. Τα αποτελέσματα αυτού του ασυνήθιστου πειράματος παιδαγωγικής τον οδήγησαν στη διαπίστωση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου νοήμονες. Βασισμένος σε αυτή τη διαπίστωση, ο Ζακοτό επινόησε μια φιλοσοφία και μια μέθοδο που ονόμασε πνευματική χειραφέτηση, μια μέθοδο που επιτέπει, για παράδειγμα, σε αναλφάβητους γονείς να διδάξουν οι ίδιοι τα παιδιά τους. Με αυτό το βιβλίο ο Γάλλος φιλόσοφος Ζακ Ρανσιέρ επιτίθεται στις τρέχουσες εκπαιδευτικές και κοινωνιολογικές θεωρίες προτείνοντας μια ριζοσπαστική αναδιατύπωση των όρων εξασφάλισης της ισότητας αλλά και της ελευθερίας.

Στο βιβλίο αυτό μελετάται η εξέλιξη των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των Ελλήνων της Σουηδίας σε σχέση με την ανάδυση της ελληνικής μεταναστευτικής κοινότητας στη χώρα αυτή, την ακμή και την παρακμή της, και τα πρώτα σημάδια της ενδεχόμενης πρώιμης δύσης της (1960-2008). Τα δύο παράλληλα ελληνόγλωσσα εκπαιδευτικά δίκτυα που αναπτύχθηκαν εντός και εκτός των πλαισίων του σουηδικού σχολικού συστήματος μεταβλήθηκαν, μέσα από πολύχρονες εντάσεις, διαμάχες, ανταγωνισμούς, αντιπαλότητες, αναζητήσεις και διεκδικήσεις, σε δύο πόλους συσπείρωσης και δραστηριοποίησης των Ελλήνων μεταναστών, ο άξονας των οποίων διαπέρασε οριζοντίως όλες τις συλλογικές μορφές οργάνωσης των Ελλήνων και, με την εξέλιξή τους αυτή, αποτέλεσαν πρακτικές και μέσα εγκαθίδρυσης και ανάδειξης της ελληνικής κοινότητας στη Σουηδία. Αντίστροφα, η προοδευτική απίσχνανση της διδασκαλίας και η αποδόμηση του ελληνόγλωσσου εκπαιδευτικού χώρου αντανακλάται και επιταχύνει την καθολικότερη διαδικασία θρυμματισμού και διάλυσης στην οποία εισήλθε η ελληνική κοινότητα. Ήταν δυνατόν να αναχαιτιστεί αυτή η αρνητική εξέλιξη; Η επιβίωση της ελληνικής κοινότητας στη Σουηδία, υποστηρίζει ο συγγραφέας, προϋποθέτει ελληνόγλωσση εκπαίδευση που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των Ελλήνων της Σουηδίας και με βάση αυτό καταθέτει συγκεκριμένες ιδέες και προτάσεις. Η εργασία αυτή αποτελεί, συγχρόνως, μία προσωπική αφήγηση για την ελληνική μεταναστευτική παρουσία στη Σουηδία με ενδιαφέρουσες πληροφορίες και στατιστικές αναλύσεις, μαρτυρίες και ερωτήματα για περαιτέρω διερεύνηση.

Το παρόν βιβλίο φιλοδοξεί να αποτελέσει το πρώτο μείζον έργο με θέμα τη συγκρότηση της ιδεολογίας της δεξιάς στην μεταπολεμική Ελλάδα. Έννοιες από τη φύση τους ρευστές και συχνά αμφιλεγόμενες, προσεγγίζονται με όρους θεσμικής λειτουργίας και πολιτικής πρακτικής και όχι με βασικό κριτήριο τον μεθοδευμένο βερμπαλισμό των εκάστοτε κομμάτικων σχηματισμών και των εκφραστών τους. Η ιδιαιτερότητα της εθνικοφροσύνης όπως αυτή δομήθηκε υπό τη σκιά της εμφυλιακής τραγωδίας, μπαίνει στο μικροσκόπιο της ακαδημαϊκής έρευνας με στόχο την ψύχραιμη αποτίμηση μιας περιόδου που σημάδεψε την ιστορία του τόπου και τον προβληματισμό για φαινόμενα που απαντώνται μέχρι σήμερα.