Ο ιταλός κομμουνιστής πολιτικός Ενρίκο Μπερλινγκουέρ γεννήθηκε στο Σάσαρι της Σαρδηνίας το 1922 και ήταν γόνος οικογένειας ευγενών καταλανικής καταγωγής με προοδευτικές και αντιφασιστικές ιδέες. Οργανώθηκε στο παράνομο τότε Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα το 1943 και ανέπτυξε μεγάλη αντιφασιστική δράση εξαιτίας της οποίας φυλακίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα. Το 1944 συναντά τον γενικό γραμματέα του ΙΚΚ Παλμίρο Τολιάτι και γρήγορα κερδίζει την εμπιστοσύνη του. Σε ηλικία μόλις 26 χρόνων έγινε μέλος της κομματικής ηγεσίας του ΙΚΚ και λίγους μήνες αργότερα αναδείχθηκε γραμματέας της Κομμουνιστικής Οργάνωσης για τη Νεολαία. Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Μπερλινγκουέρ εδραίωσε την παρουσία του στο ιταλικό αλλά και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και το 1968 εκλέχθηκε πρώτη φορά βουλευτής. Συνέβαλε καθοριστικά στην αυτονόμηση του ΙΚΚ από την επίσημη σοβιετική γραμμή και καταδίκασε την επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία. Το 1972 εκλέχθηκε γενικός γραμματέας του ΙΚΚ, θέση που διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του το 1984. Υπό την ηγεσία του το ΙΚΚ αναδείχθηκε στο ισχυρότερο κομμουνιστικό κόμμα της Δυτικής Ευρώπης κερδίζοντας στις εκλογές του 1976 το 34,4% των ψήφων. Σαρωτικές υπήρξαν επίσης και οι επιτυχίες του στην
τοπική αυτοδιοίκηση. Υπήρξε εισηγητής του πολιτικού σχεδίου του ιστορικού
συμβιβασμού που προκάλεσε κραδασμούς στο εσωτερικό όχι μόνο του ιταλικού αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Η αναζήτηση του Μπερλινγκουέρ για έναν ιταλικό δρόμο προς το σοσιαλισμό εξέφρασε με τη δυναμική της αντίστοιχους προβληματισμούς και άλλων κομμουνιστικών κομμάτων οδηγώντας στη συγκρότηση του ρεύματος του ευρωκομμουνισμού.